τονομετρία

η, Ν

1. ιατρ. η μέτρηση τής ενδοφθάλμιας πίεσης με τη βοήθεια τονομέτρων διαφόρων τύπων υπό τοπική αναισθησία τού κερατοειδούς

2. φυσ.-χημ. η μελέτη τών διαλυμάτων η οποία βασίζεται στη μέτρηση τής τάσης τών ατμών τους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. tonometry < τόνος (I) + -μετρία*].